Կարմիր խաչ կամ կարմիր մահիկ

Պատմությու

1859թ հունիսի 24 Հյուսիսային Իտալիայի Սոլֆերինո քաղաքի մերձակայքում Ավստրիական միապետության և Ֆրանկո Սարդինյան միության զորքերը իրար բախվեցին: Նման դաժան ճակատամարտ Եվրոպան վաղուց չէր տեսել, 16 ժամ մղված կատաղի կռվից հետո ՝մարտի դաշտում մնացել էին 36.000 վիրավոր զինվոր և 4000 դիակ: Այդ ժամանակներում սովորական էր՝ սպանդ հիշեցնող ճակատամարտերից հետո ՝անգամ վիրավոր զինվորներին  օգնություն  ցույց չտալը, նրանք այլևս համարվում էին անպիտան…                                                                          Հենց այդ օրը՝ հունիսի 24-ին, Շվեցարիայի վաճառական՝ Անրի Դյունոնը ,առևտրական գործերով անցնում էր այդ կողմերով, մի քանի ժամ անց նա պիտի տեսներ այնպիսի զարհուրելի տեսարան, որը կտրականապես փոխելու էր նրա կյանքը:                                                           Մահացած ու վիրավոր զինվորներով լցված փողոցներ, ավերված եկեղեցիներ ու տներ,  շուրջ բոլորը ՝ հոսող արյուն: Նա թողնում է բոլոր գործերը ու փորձում է օգնել ինչով կարող էր ՝ լվանալ ու կապել զինվորների վերքերը,ջուր բերեր, վիրակապ փոխել ՝թև բժշկական գիտելիքներ չուներ: Նրան ոչոք օգնել չէր համարձագվում, վախենում էին թշնամու զիվորներին օգնել ու սեփական զինվերների կողմից պատժվեին և ծնվեց <>(ԲՈԼՈՐՍ ԵՂԲԱՅՐՆԵՐ ԵՆՔ) արտահայտությունը, որով Դյունոնը դիմեց տեղի բնակիչներին, բայց ինչ կարող էին անել գործից չհասկացող բնակիչները և  այդքան վիրավորների համար ուղարկված 6 բժիշկները: Այս դեպքերը Դյունոնը վերածում է գրքի ՝ աշխարհին պատմելու այդ սարսափների մասին, իսկ վերջում առաջարկում է.                                                                                                                                      <<1.Յուրաքանչյուր երկրում պետք է ստեղծել այնպիսի կազմակերպություն, որը կպատրաստի՝ պատերազմի ժամանակ զինվածուժերի բուժծառայություններին օգնող կամավորներ:                 2.Բոլոր պետությունները պետք է համաձայնության գան միջազգային ընդհարումների ժամանակ վիրավոր զինվորների և նրանց օգնող անձանց պաշտպանվածությունն ապահովող դրույթների շուրջ>>:                                                                                                                                             1863թ <<Ժնևի հասարակական բարեկեցության>> բարեգործական կազմակերպությունը կազմում է 5 հոգուց բաղկացած կոմիտ է, որն էլ  հիմնում է <<ՎԻՐԱՎՈՐ ԶԻՆՎՈՐՆԵՐԻՆ ՕԳՆՈՒԹՅՈՒՆ>> միջազգային կազմակերպությունը, քիչ ավելի ուշ՝ այն վերանվանվեց<<ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉԻ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԿՈՄԻՏԵ>>: 16 երկրների և 4 բարեգործական կազմակերպությունների ներկայացուցիչների մասնակցությամբ՝ 1863 թ հոկտեմբերի 26-ին ,Ժնևում կայացած միջազգային ժողովին՝ ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉԸ կայացավ, որպես կազմակերպություն և ազդարարեց իր մարդասիրական գործունեության մեկնարկը:                                                                  ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉ ՝ սպիտակ ֆոնի վրա, ահա սա ընդունվեց որպես խորհրդանշան՝ ի պաշտպանություն վիրավոր զինվորների, նրանց օգնող բժիշկների ու կամավորների:                      Մարդասիրական գաղափարները կյանքի կոչելու համար `1901 թ-ին ,Անրի Դյունոնին շնորհվեց ՆՈԲԵԼՅԱՆ ԽԱՂԱՂՈՒԹՅՈւՆ առաջին մրցանակը: Հետագայում առաջին և երկրորդ համաշխարհային պատերազմների ժամանակ իրականացրած մարդասիրական գործունեության ժամանակ՝ 1917 և 1944 թվականներին <<ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉԻ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԿՈՄԻՏԵ>>-ն արժանացավ Նոբելյան Խաղաղության մրցանակների,իսկ շարժման 100ամյակի կապակցությամբ՝ 1963թ ևս մեկ անգամ արժանացավ Նոբելյան Խաղաղության մրցանակի: Ամեն տարի Անրի Դյունոնի ծննդյան օրը՝ մայիսի 8-ը, նշվում է որպես <<ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉԻ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԿՈՄԻՏԵԻ և ԿԱՐՄԻՐ ՄԱՀԻԿԻ>>միջազգային օր:

Որտեղ կա ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉ

<<ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉԻ  ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԿՈՄԻՏԵ >>-ն աշխատում է հիմնականում այն երկրներում, որոնք հակամարտությունների կամ այլ ներքին ընդհարումների մեջ են: Այն աշխատում է շուրջ 90 երկրներում, ունի մոտ 13000 աշխատակից, ի դեպ կա նաև <<ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉԻ  ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԿՈՄԻՏԵ>>-ի Ազգային կոմիտե և <<ԿԱՐՄԻՐ ՄԱՀԻԿ>> և եթե Կարմիր Խաչը աշխատում է շուրջ 90 երկրներում, ապա Ազգային Կոմիտեներ կա բոլոր երկրներում, իսկ  <<ԿԱՐՄԻՐ ՄԱՀԻԿԸ>> գործում է հիմնականում մուսուլմանական երկրներում, ի դեպ կան երկրներ, որ ոչ Խաչն են ընդունում, ոչ էլ Մահիկը և ստեղծվել է երրորդ խորհրդանիշը՝ բյուրեղի, տեսքով, բայց այն շատ քիչ է օգտագործվում:

ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉԸ ՀԱՅԱՍՏԱՆՈՒՄ 

 Կարմիր Խաչի մարդասիրական առաքելությունը Հայաստանում գործունեություն է ծավալել դեռևս 1877թ., երբ Էրիվանի նահանգում հիմնվեցին Կարմիր Խաչի հոսպիտալներ: 1920թ.դժվարին ժամանակներ էր ապրում անկախության ուղին բռնած Հայաստանը, այդ ծանր պահին մի խումբ հասարակական գործիչներ՝ բժիշկ,գիտնական  Կամսարականի գլխավորությամբ՝ հիմք դրեցին ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ԿԱՐՄԻՐ ԽԱՉԻ ԱԶԳԱՅԻՆ ԸՆԿԵՐՈՒԹՅԱՆԸ: 1988թ դեկտեմբերի 8-ի երեկոյան՝ Կարմիր Խաչի առաջին ինքնաթիռը վայրէջք կատարեց Հայաստան, իսկ 1992թ. այն ակտիվ գործում է Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտության հարցերում:

ԿԱՄԻՐ ԽԱՉՆ ՈՒ 7 ՀԻՄՆԱԿԱՆ ՍԿԶԲՈՒՆՔՆԵՐԸ

ՄԱՐԴԱՍԻՐՈՒԹՅՈՒՆ

ԱՆԿՈՂՄՆԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆ

ՉԵԶՈՔՈՒԹՅՈՒՆ

ԱՆԿԱԽՈՒԹՅՈՒՆ

ԵԶԱԿԻՈՒԹՅՈՒՆ

ՀԱՄԸՆԴՀԱՆՐՈՒԹՅՈՒՆ

Ի դեպ ՝ համաձայն Խարմիր Խաչի կանոնակարգի ՝ այն չպետք է  հանրային ելույթներ ունենա, սակայն ընկերությունը խախտեց լռությունը 1994թ Ռուանդաի ցեղասպանությունից հետո…

Ինչից է կազմված ժամանակակից համակարգիչը:

Ժամանակակից համակարգիչը ունիվերսալ տեխնիկական սարք է : Ըստ կարիքի նրա կոնֆիգուրացիան կարելի է շատ ճկուն ձևով փոխել: Այնուամենայնիվ գոյություն ունի բազային կոնֆիգուրացիա հասկացություն:
 Նրա մեջ մտնում են 4 հիմնական սարքեր:

  1. Համակարգային բլոկ
2. Մոնիտոր
3. Ստեղնաշար
4. Մուկ

 

Համակարգային բլոկ Համակարգային բլոկը իրենից ներկայացնում է համակարգչի հիմնական հանգույցը , որտեղ գտնվում են առավել կարևոր հանգույցները:

  Համակարգային բլոկի մեջ գտնվող սարքերը անվանում են ներքին սարքեր:

Ինչից է կազմված համակարգային բլոկը

  Համակարգային բլոկը կազմված է հիմնական 5 սարքերից:

1. Սնուցման բլոկ
2. Մայր պլատա
3. Պրոցեսոր
4. Օպերատիվ հիշողության պլատա
5. Կոշտ սկավառակՍնուցման բլոկ Սնուցման բլոկները հիմնականում վաճառվում են համակարգային բլոկի հետ միասին:

  Սնուցման բլոկները լինում են տարբեր հզորությունների և տիպերի : Համակարգիչների վրա տեղադրվում են ելնելով համամակարգիչի հզորությունից:
Բոլոր տիպի սնուցման բլոկները կատարում են նույն ֆունկցիան , ապահովում են 3վ , 5վ, 12վ — լարում : Տարբեր տիպերի մեջ հիմնական տարբերությունն այն է , որ մի մասը երկար է աշխատում մի մասը շատ արագ շարքից դուրս է գալիս : Գների մեջ կա բավականին մեծ տարբերություն : Սնուցման բլոկների վրա որպես կանոն ամենաշուտը փչանում է օդմղիչը , սկսում է բարձր ձայն գալ և որոշ ժամանակ այդպես աշխատելուց հետո ընդհանրապես չի աշխատում :
Թանկ գին ունեցող սնուցման բլոկների վրա դրված է մեծ չափի , դանդաղ պտտվող օդմղիչներ :

Նրանք բավականին երկար ժամանակ են աշխատում և ամենակարևորը աշխատանքի ժամանակ բարձր ձայն չի գալիս :Մայր պլատա Մայր պլատան համարվում է համակարգչի հիմնական պլատան: Ներքին բոլոր սարքերը , օրինակ վիդեոքարտը , ձայնային պլատան … միանում են նրան : Վերջերս արտադրված բոլոր մայր պլատաների վրա կա ձայնային պլատա :  Լինում են մայր պլատաներ , որոնց վրա կա վիդեոքարտ , որոնք հիմնականում լինում են թույլ պարամետրերով :

  Մայր պլատաները ըստ համակարգիչի արտադրման տարեթվի և համակարգիչի հզորության լինում են տարբեր:http://hamakargich.ru/karucvacqmayr.php
  Կենտրոնական պրոցեսորը համակարգչի հիմնական պրոցեսորն է :

  Կենտրոնական պրոցեսորի արագությունով և հզորությունով են որոշում համակարգիչի հզորությունը , արագությունը և գինը :
Այսօր աշխարհում կա պրոցեսոր արտադրող հիմնական 2 ֆիրմա (Intel)և (AMD) :
Քանի որ կենտրոնական պրոցեսորը կարելի է համարել համակարգիչի սիրտը , և ամեն ինչը կախված է նրանից , ինչ ֆիրմայի արտադրած նոթբուք կամ համակարգիչ գնելու լինեք , ամեն դեպքում գնում եք նրանցից մեկը :
Քանի որ այն աշխատեու ընթացքում այն տաքանում է , նրա վրա դրվում է օգմղիչ:

Համակարգչի կենտրոնական պրոցեսորը դա համակարգիչի սիրտն է , համակարգչի  բոլոր ինֆորմացիայի մշակումը  կատարում է նա :
Պրոցեսորը իրենից ներկայացնում է միկրոսխեմա , որի մեջ գտնվում է միլիոնավոր տրանզիստորներ : Այն տեղադրվում է մայր պլատայի վրա , սոկետի մեջ :
Տարբեր սերունդների պրոցեսորները ունեն տարբեր չափեր և ձևեր , դրա հետևանքրվ մայր պլատաների սոկետ բնիկները նույնպես լինում են տարբեր :

Հին սերնդի պրոցեսորների սոկետին միանալու ոտիկները գտնվում եին պրոցեսորի վրա : Նոր սերնդի պրոցեսորների միացման ոտիկները այնքան շատացան , որ նրանք տեղադրվում են մայր պլատայի սոկետ բնիկի վրա :
Պրոցեսորների հիմնական բնութագրերն են տակտային հաճախականությունը և ԿԵՇ ժամանակավոր հիշողությունը : Տարբեր սերունդների պրոցեսորների տարբերությունը հիմնականում դրանք են :
Որքան բարձր է տակտային հաճախականությունը(Մհց) այնքան արագ է պրոցեսորի աշխատանքը : Տակտը դա հերթական իմպոիլսի սկզբից մինջև հաջորդ իմպուլսի սկիզբը ընկած ժամանակահատվածն է :
ԿԵՇ հիշողությունը դա շատ արագ աշխատող հիշողություն է , որը ինտեգրացված է պրոցեսորի մեջ : Նա կատարում է բուֆերի դեր օպերատիվ հիշողության և պրոցեսորի միջև : Որքան բարձր է այդ հիշողության չափը այնքան մեծ քանակի ինֆորմացիա է անցնում պրոցեսորի միջով : ԿԵՇ հիշողությունները լինում են 3 տիպի L1, L2 , L3 :
Կենտրոնական պրոցեսորները կարող են ունենալ մի քանի միջուկ , որոնք գտնվում են նույն կաղապարի մեջ : Մի քանի միջուկի առկայությունը հեշտացնում է պրոցեսորի կողմից միանգամից մի քանի աշխատանք կատարելու պրոցեսը : Բայց դա չի նշանակում , որ միջուկների շատանալը մեկը-մեկի ավելացնում է համակարգչի արագությունը : Որոշ խնդիրների լուծման համար լինում է նաև հակառակը : Դա կախված է նրանից , թե տվյալ խնդիրը հնարավորություն ունի մի քանի հոսքով կատարվելու , թե ոչ :
Պրոցեսորները լինում են տարբեր կարգանի : Կարգը դա ինֆորմացիայի ամենաշատ չափն է որը կարող է միանգամին մշակել պրոցեսորը : Օրինակ . եթե ռեգիստրում տեղավորվում է 2 բայթ , ապա պրոցեսորը  8×2 = 16կարգանի է : Եթե 4 ապա 32 :
Պրոցեսորները հիմնականում արտադրվում են 2 ֆիրմաների կողմից : Intel և AMD :
Intel -ի կողմից արտադրվում է Pentium և կտրված ԿԵՇ — ով Pentium Celeron մոդելի պրոցեսորներ :
AMD — ֆիրմայի կողմից Athlon և կտրված ԿԵՇ — ով Duron մոդելներ :

Օպերատիվ հիշողության պլատա

 Օպերատիվ հիշողության պլատան կարելի է անվանել նաև ժամանակավոր հիշողության պլատա:

  Օպերատիվ հիշողության պլատաները ըստ իրենց կոնստրուկցիայի և աշխատանքի արագության լինում են տարբեր և մեկը մյուսին չի փոխարինում: Վերջին ժամանակներում արտադրված պլատաների վրա լինում են DDR , DDR2 , DDR3 տիպի օպերատիվ հիշողության պլատաներ :

Եթե հարկ լինի համակարգչի վրա ավելի մեծ հիշողություն ունեցողօպերատիվ հիշողության պլատա դնել , հարկավոր է լինել ուշադիր:

 Կոշտ սկավառակ

 Կոշտ սկավառակը համակարգիչի մեջ մեծ քանակի տվյալները երկարաժամկետ պահելու միակ սարքն է:

 Կոշտ սկավառակները լինում են 3 տեսակի .
Պտտվող մագնիսական սկավառակով (ATA) և  (SATA) : Որոնք իրենց հերթին լինում են տարբեր արագությունների ըստ սկավառակի պտտման արագության : Որքան սկավառակը արագ է պտտվում այնքան արագ է աշխատում :

Եվ կրիստալների հիման վրա աշխատող (SSD) : Վերջիններս աշխատում են 15 — 20 անգամ արագ , բայց ունեն որոշ թերություններ , շատ թանկ են և ունեն աշխատանքի որոշոկի ժամանակ , որից հետո փչանում են : Տեխնոլոգիաների զարգացման հետ հնարավոր է , որ ապագայում այդ թերությունները վերանան :

 Մոնիտոր , մուկ , ստեղնաշար

   Մոնիտորը , մուկը և ստեղնաշարը   համակարգիչի ոչ մի պարամետրի հետ կապ չունեն :
Ցանկացած մոնիտոր , մուկ կամ ստեղնաշար կարելի է տեղադրել ցանկացած պարամետրերով համակարգիչի վրա :

Կյանքիս անմոռանալի օրերից մեկը

Հրաշալի է զգալ հաղթանակի բերկրանքը,ես այսօր բարձր միավորներ եմ խոցել՝ հրաձգության սպորտի ժամանակ, ես զբաղեցրել եմ առաջին տեղը։ Բառեր չեմ գտնում նկարագրել՝ երջանկությանս չափը։Երբեք չէի պատկերացնի, որ այսքան հաճելի կլինի հաղթանակ տանելը։Իմ սիրելի ընկեր Գոհար, անչափ շնորհակալ եմ ձեզ՝ ինձ այս աստիճանին կանգեցնելու համար, սա ոչ միայն իմ աշխատանքի, այլև ձեր ջանքերի արդյունքն է։ Շնորհակալ եմ կյանքին ինձ այսպիսի հնարավորություն տալու համար ես շատ երջանիկ եմ այսօր։Հուսով եմ,որ այս հաղթանակները ինձ համար շարունակական կլինեն։

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Գիրքը իմ կյանքում

Ես միշտ սիրել եմ գիրք կարդալ, այն ինձ համար ոչ թե նորաձև է, այլ գիտելիքի աղբյուր:Ես միշտ մայրիկիս հետ եմ ընտրում, թե ինչ գիրք եմ հաջորդը կարդալու, երբ դժվարանում եմ ինչ-որ հարցում, մայրս ինձ միշտ օգնում է: Վերջին կարդացածս գիրքը` Դանթե Ալիգերիի <<Աստվածային կատակերգություն>> գիրքն էր, շատ տպավորված եմ, նամանավանդ` <<Դժողք>> գլխից, հիանալի գործ էր, այս գիրքը` էլի եմ կարդալու, այն ինձ շատ է դուր եկել: Այս պահին, ճիշտն ասած, ոչ մի գիրք չեմ կարդում, բայց պատրաստվում եմ կարդալ` Շեքսպիրի <<Համլետը>>․  երբ մայրս պատմեց այս պատմության մասին` ինձ այն շատ հետաքրքրեց, անպայման կարդալու եմ: Ես շատ եմ սիրում կարդալ նաև պոեմներ, անգիր սովորել տարբեր գրողների բանաստեղծություններ: Ամենասիրածս պոեմը Ավետիք Իսահակյանի <<Աբու Լալա Մահարին >> է,  ես գրեթե անգիր եմ արել այս պոեմի յոթ սուրահն էլ, այդքան շատ եմ կարդացել այն: Սիրում եմ նաև Սահյանի, Սևակի, Չարենցի, Թումանյանի, Շիրազի, Կապուտիկյանի և այլոց ստեղծագործությունները: Կուզենամ, որ բոլորս նման լինենք Նար-Դոսի <<ԵՍ ևՆԱ>>պատմվածքի միջի <<ՆԱ>>-ին` Անտոնիոյին, ով երբ ստացավ իր սիրեցյալի նամակը. <<Հայրս ասաց` իմ ու քո մեջ անանց անդունդ կա, ես վերևն եմ` դու ներքևը, հեռացիր, էլ մի գա…>>, չընկճվեց և հասավ բարձունքների, այլ ոչ թե լինել <<Ես>>-ի նման, ամեն մի մանրուքից հիասթափվենք և կործանվենք, ուզում եմ, որ գնահատենք կյանքը.<<Աշխարհն էլ կարծես մի հեքիաթ լինի, անսիզբ, անվերջ, հրաշք դյութական…>> օգտվենք այս դյութական բարիքներից և լինենք երջանիկ: Գիրքը իմ կյանքում շատ մեծ դեր է խաղում և սիրում եմ, երբ ինձ հետաքրքիր գիրք են նվիրում: Մենք`մեր Գյումրի տանը շատ մեծ գրադարան ունենք, ինձ համար գիրքը շատ մեծ հարստություն է, կուզենամ, որ կարողանամ կարդալ այդ բոլոր գրքերը…

Հրաձիգների նոր ակումբը

Երբ ընկեր Գոհարը մեզ տեղեկացրեց, որ հրաձիգների համար նոր ակումբ է բացվել` ես շատ ուրախացա: Այս ակումբը օգնում է մեզ էլ ավելի լավ մարզվել, այն մեզ համար մեծ հեռանկար է `ապագայում արժանի մարզիկներ դառնալու համար և միշտ բարձր պահել մեր եռագույնը:Այս առիթով` շատ էր ուրախացել նաև մեր մարզիչը` ընկեր Գոհարը,  նա այսօր հյուրեր էր հրավիրել ֆեդեռացիաից և դա շատ պարտավորեցնող է, որ շատ ավելի լավ մարզվենք:Ակումբի մասին իմացել էր նաև ավագ մարզիչ Սերյան Նիկողոսյանը և մեր ակումբին նվիրեց մանրագնդակները:

 

 

 

 

 

 

Ինչպիսի երկրում կուզեի ապրել

Ես ինձ համարում եմ, շատ հայրենասեր և երբեք ինձ չեմ պատկերացնում ապրելուց մեկ ուրիշ տեղում։ Ես հպարտարտանում եմ իմ հայ տեսակով, լավ թե վատ սա իմն է, ով է ասել, որ մյուս երկրներում ամեն ինչ իդիալական է կա մի ասացվածք․<<Որտեղ մենք չկանք,այնտեղ միշտ հրաշալի է>>։Շատ բաներ կան,որ կուզեի փոխել իմ երկրում, բայց դա հետո, երբ մեծանամ․․․                                   Իսկ հիմա՝ ես հպարտանում եմ մեր զինվորներով, որ իրենց կյանքը չխնայելով հայրենասիրաբար, կռվում են թշնամու դեմ, հպարտանում եմ  մեր մարզիկներով,որ մեր եռագույնը բարձրացնում են երկրի տարբեր անկյուններում,հպարտանում եմ սփյուռքում ապրող մեր հայ բարերաներով, որը ամեն կերպ փորձում են օգնել իրենց հայրենակիցներին, հպարտանում եմ նաև նրանով,որ ինչքան լավ բան կա աշխարհում, գրեթե բոլորի մեջ հայ մարդու անուն կա նշված։                                                          Ես կուզենամ շրջել աշխարհով  մեկ, բայց ուր էլ լինեմ՝ հետ եմ գալու՝ իմ լուսավոր, իմ չքնաղ, իմ քարքարոդ, իմ լավ ու վատ Հայաստան։

Անմոռանալի օր

Ահա նորից մրցման էի, ահա նորից մի երջանիկ ու պատասխանատու օր…Այս մրցույթը տարբերվում էր մյուսներից, որ այնտեղ էր լինելու ոչ միայն իմ մարզչուհին, այլև իմ դպրոցի տնօրեն՝ պարոն Բլեյանը:Իհարկե ես այս անգամ չփայլեցի իմ մրցման արդյունքներով, բայց հիացած եմ այդ օրով և երբեք չեմ մոռանա: 2017թ. հունվարի 20-22ը անցկացվեց մեծահասակների բաց առաջնությունը,այդ մրցման ժամանակ մրցում էր նաև իմ մարզչուհի ընկեր Գոհարը: Ես հիանում եմ նրանով և հպարտանում եմ, որ այդքան հրաձիգներից հենց իմ ընկեր Գոհարը հաղթողներից մեկն էր և հուզիչ էր այն պահը, երբ հաղթական մեդալը ընկեր Գոհարս  նվիրեց պարոն Բլեյանին: Շատ եմ սիրում ընկեր Գոհարիս, նա ինձ միշտ թևեր է տալիս և չի թողնում, որ հուսալքվեմ, հիասթափվեմ պարտություններովս, այլ ամեն ինչ անում է, որ ես ավելի պարտավորված ու երազանքերով լի պատրաստվեմ հաջորդ մրցմանը: Մի երազանք ունեմ, որ երբ ես էլ  մեդալ ստանամ այն՝ անպայման, պիտի նվիրեմ ընկեր Գոհարիս, որովհետև դա կլինի մեր երկուսի աշխատանքի արդյունքը:

Հանդիպում, որ փոխեց կյանքս

Ուզում եմ շնորհակալություն հայտնել իմ Աստծուն ու ինձ  բաժին հասած ճակատագրին, որ ես այն եմ՝ ինչ կամ: Երբ մենք տեղափոխվում էինք Երևան՝ իմ մեջ վախ կար, թե կհարմարվեի     նոր դպրոցիս, ինչպիսին են լինելու նոր ուսուցիչներս և ես շատ ուրախ եմ ու երջանիկ, որ տեղափոխվել եմ հենց այս դպրոց, և լինում են հանդիպումներ ,որ լիովին փոխում են մարդու ճակատագիրը և այդպիսի հանդիպումներից էր՝ իմ կյանքում, իմ սիրելի, իմ գեղեցկուհի, իմ համեստ ,իմ պաշտելի ընկեր  Գոհարի հետ հանդիպումը: Երբ ծանոթացա նրա հետ՝ հենց առաջին վայրկյանից որոշեցի, որ նրա նման գերազանց հրաձիգ եմ դառնալու: Մի քանի անգամ մրցումների եմ մասնակցել և ամեն անգամ ավելի լավ արդյունքներ եմ ցուցաբերել և դա ոչ միայն իմ համառ աշխատանքի՝ այլ նաև իմ բարի ,համբերատար ուսուցչուհուս աշխատանքի արդյունքն է: Այս վերջին մրցույթի ժամանակ իմ մարզչուհու՝ ընկեր Գոհարի ,անակնկալ նվերը ինձ պարտավորեցնում է ,որ ավելի լավ պարապեմ ու ավելի լավ արդյունքներ ունենամ: Ես շատ եմ սիրում և շատ շնորհակալ եմ ընկեր Գոհարին ,որ նրա օգնությամբ հասկացա ,որ ուզում եմ դառնալ հրաձիգ: Ահա այսպիսի կարևոր հանդիպում ՝ընկեր Գոհարիս հետ որ փոխեց ճակատագիրս:

Ընտանիք և հասարակություն

Ընտանիք

Կարիերա, թե ընտանիք…

երբեք չեմ հասկանա այն մարդկանց, ովքեր ընտրում են առաջին տարբերակը: Ընտանիքը շատ անհրաժեշտ, հաճելի,և կարեվորագույն բան է մարդու կյանքում,պարզապես ամենինչ իր ժամանակն ունի: Շատ իմ տարիքի երեխաներ եմ տեսել՝ թե տղա թե աղջիկ, որ գլուխները կորցրած խոսում են սիրու մասին, երազում են ամուսնանալ: միթե չկա ավելի վառ ավելի նպատակասլած երազանքներ…                                                                                                                        Մայրս ինձ միշտ ասում է, որ մարդը կյանքում անդառալի երկու սխալ է անում, մեկը՝ մասնագիտությունն է, որ ամբողջ կյանքում չսիրելով բայց ստիպված գնում ես աշխատանքի, մյուսը՝ երկրորդ կեսին գտնելն է, որ էլի ողջ կյանքդ  չսիրելով ապրելու ես այդ մարդու հետ,կործանելով և քեզ և թե իրեն մնացած բոլոր սխալ ընտրությունները շտկելի են: Այժմ իմ ուղեղը զբաղված է՝ ոչ թե սիրելու, ինչ-վոր տղաների դուր գալու, այլ ես մտածում եմ ճիշտ մասնագիտություն ընտրել ինձ դրսեվորել այդ ասպարեզում,ունենալ իմ ուրույն տեղը իմ ըտրած մասնագիտության մեջ հետո մտածել ամուսնության մասին:                                                      կկրկնվեմ, բայց մայրս ասում է նաև, որ աղջիկը միչև քսաներեք տարեկանը ամուսնության մասին մտածելուց չի կարող մտածել թե ով է այդ տղան, ովքեր են նրա արմատները և ինչպիսի մարդկային որաք ունի, այլ մտածում են գեղեցիկ մեքենա ունենա, շքեղ առանձնատուն, շատ ոսկյա զարդեր ունենա, քսաներեք տարեկանից միչև քսանվեց տարեկանը աղջիկը մտածում է ինչ դաստիարակություն ունի տղան ինչ կրթություն և նման այլ լուրջ բաների մասին,իսկ քսան վեց տարեկանից արդեն հետո արդեն էլ կապ չունի թե ովէ ինչէ կարևորը ամուսնանա: իսկ ապակա ընտանիքս կուզենամ բաղկացաց լինի վեց հոգուց այն տունը տուն չէ, որտեղ <<մեծ չկա>>, լինեմ ես, ամուսինս, նրա երկու ծնողները և մեր հակառակ սեռի երեխաները:

Հասարակություն

Իմ կարծիքով հասարակությունը մեծ դեր է խաղում մարդու կյանքում: Ինչքան էլ ուզենաս անտեսել հասարակության կարծիքը միևնույն է լինում են պահեր, որ հաշվի ես նստում նաև հասարակության կարծիքների հետ  չգիտես ինչու հասարակության կարծիքը ուղղված է ավելի շատ դեպի բացասականը քան դրականը տեսնում են ավելի շատ վատը քան լավը և իրենց այդ հիմար կարծիքներով և բամբասանքներով նյարդայնացնում են մարդուն և նույնիսկ ազդում մարդու ճակատագրի վրա                                                                                                                                  Ցավալին այն է, որ նույն այդ հասարակությունը դեմքիդ ժպտում է, շողոքորդում, հնարավորինս փորձում է քեզանից շահ և օգուտ ստանա… ՈՒզում եմ մեջ բերում անել իմ սիրելի իսահակյանի խոսքերից <<Կույր ու գուլ մարդի´կ, առանց երազի, առանց լսելու հեքիաթն այս վսեմ, Իրար կոկորդից պատառ եք հանում և դարձնում աշխարհն` ահավոր ջեհնեմ:                                    Մարդկանց մոտ պետք է աչալուրջ լինես, միշտ ոտքի վրա և սուրը ձեռիդ, Որ քեզ չլլկեն, քեզ չհոշոտեն թե´ բարեկամդ և թե´ թշնամիդ:                                                                   Եւ ի՞նչ է փառքը,– այսօր քեզ մարդիկ եղջյուրներից վեր կբարձրացնեն, Վաղը նույն մարդիկ սմբակների տակ ճմլելու համար քեզ վար կնետեն: Ի՞նչ է պատիվը, հարգանքը մարդկանց – սոսկ ոսկուց – վախից հարգ են մատուցում, Իսկ երբ սայթաքես, մուճակիդ փոշին մեծ մարդ է դառնում ու քեզ հարվածում: Եւ ի՞նչ է գանձը, որով հիմարը տիրում է մարդկանց, և´ հանճար, և´ սեր,– Բյուրավորների քամված արյունը, մեռելների միս, որբի արցունքներ: Ի՞նչ է ամբոխը – մեծ հիմարն է նա, ոգին հալածող և տարրը չարի, Բռնության խարիսխ. և´ սուր երկսայրի, և´ զայրույթի մեջ գազան վիթխարի: Ի՞նչ է համայնքը – թշնամու բանակ, և անհատն այնտեղ անշղթա գերի                                                Ի՞նչ է օրենքը, մարդկանցից օրհնած, բիրտ ուժեղների այդ սուրը դաժան, Անզորի գլխին կախված հավիտյան, խեղճին խողխողող, հզորին պաշտպան:                                    Յոթն անգամ ահա´ ատում եմ, ատում իշխանությունը – սերունդներ լափող, Անհագ վաշխառու, անկուշտ ձրիակեր, պատերազմների հավերժ հերյուրող:                                      Ապիկա´ր մարդիկ, ստրուկ ու վախկոտ, ո՞վ տվեց սուրը նմանիդ ձեռին, Ո՞վ տվեց նրան վրեժի իրավունք` իշխել, խողխողել իր նմաններին:                                                    Մարդիկ ի՞նչ են որ… դիմակված դևեր, ժանիքներ ունեն. անտես ճիրաններ, Սմբակներ ունեն և որոճող են, և նրանց լեզուն` թունավոր սուսեր:                                                        Եւ ո՞վ են մարդիկ… աղվեսների հոտ, եսամոլ անհուն, ուրացող, մատնիչ. Անկումիդ ուրախ, արյուններ լակող, գազան մանկասպան և դահի´ճ, դահի´ճ: Աղքատության մեջ` քծնի, վաճառվող, թշվառության մեջ` վախկոտ, դավաճան, Հարստության մեջ` լկտի չարախինդ, և´ վրիժառու, և´ ամբարտավան:                                                 Ապիրատ աշխարհ, ուր հզոր ոսկին դարձնում է գողին ազնիվ, բարեհույս, Ապուշին` հանճար, վախկոտին` կտրիճ, տգեղին` չքնաղ և պոռնիկին` կույս…>>:                            Բայց այս ամենի հետ մեկ տեղ մարդը չիկարող մենակ ապրել և միտքս ուզում եմ ավարտել արդեն Սահյանի խոսքերով<<…Բայց էլի դուք լավն եք, մարդիկ։ Բայց էլի դուք լավն եք, մարդիկ, Ասում եմ որերորդ անգամ, Առանց ձեզ ոչ միայն ապրել, Ես մեռնել չեմ կարող անգամ>>:

Այո՚, ես բացարձակապես համամիտ եմ այս կարծիքի հետ: Երբ ծնողներս լուրերին են հետևում, ակամա ես էլ եմ լսում:Տեսնում եմ, որ  մեր պետությունը ակտիվ քարոզում է բազմազավակություն, բայց, միևնույն ժամանակ, ինչ է անում այդ նույն պետությունը բազմազավակ ընտանիքների համար: Այդ ընտանիքներն  ապրում են ծայրահեղ ծանր՝ սոցիալական ծանր պայմաններում ,անգամ ապրելու տուն չունեն: Հիշում եմ՝ մայրս մի անգամ պատմեց մեծ արտիստ,տաղանդավոր  ջութակահար Կարո Հայրապետյանի մասին: Նա մահացավ ծայրահեղ ծանր վիճակում՝ փող չունենալու պատճառով ,չկարողացավ վիրահատվել և ապրել. ի՞նչ արեց նույն պետությունը այս մարդու համար, իհարկե՝ ոչինչ, բայց փոխարենը պահանջում է տաղանդներ, սեր հայրենիքի հանդեպ: Ապրիլյան քառօրյա պատերազմի ժամանակ ինչպիսի հերոս տղաներ ընկան մարտում, հետմահու  արժանացան ընդամենը   արիության մեդալի: Ինչպե՞ս են ապրում նրանց ընտանիքները,   արդեն կարևոր չէ ոչ մեկի համար: Ես ուզում եմ միտքս ավարտել իմ շատ սիրելի գրող Համո Սահյանի խոսքերով.< <Պետությունը պատկանում է իշխանությանը, բայց երբ պատերազմ է սկսվում, անունը դնում են հայրենիք ու տալիս  ժողովրդին>>, բայց ,այդուհանդերձ, ես շատ եմ սիրում իմ ազգին, հպարտանում եմ արմատներովս ,ուրախ եմ ,որ հայ եմ և, առավել ևս, գյումրեցի: